Noopept – bioprzyswajalność ma znaczenie

Aminokwasy, peptydy, białka

Formy białkowe w suplementacji są dość problematycznymi substancjami jeżeli chodzi o sposób ich przyjmowania. Dzieje się tak dlatego, gdyż wskutek dużego rozmiaru czasteczkowego przenikalność do układu krwionośnego jest znikoma a podczas podania oralnego polipeptydy ulegają hydrolizie pod wpływem enzymów trawiennych i wskutek pH śrowiska w żołądku. W ten sposób co prawda powstałe cząsteczki są zdolne do przenikania do układu krwionośnego i nastepnie do penetrowania bariery krew-mózg, jednak równocześnie zostają utracone właściwości pierwotnego związku i wchłaniane są tylko jego części pozbawione kluczowych cech. Dodatkową przeszkodą jest wątrobowy mechanizm “pierwszego przejścia”, o którym nieco więcej w dalszej części tekstu.

Mniejsze peptydy oraz pojedyncze aminokwasy mogą być wchłaniane w szybszym tempie i o wiele łatwiej niż polipeptydy. Następnie związki ulegają metabolizowaniu przez enzymy w przewodzie pokarmowych oraz wątrobie. Pewien procent formy niezmetabolizowanej krąży jednak w krwioobiegu, dokąd dostaje się z przewodu pokarmowego. Im mniejsza cząsteczka tym więcej znajdzie się jej w krwioobiegu. Należy jednak pamiętać, że istnieją różne mechanizmy oraz enzymy które decydują o tym, ile danej substancji będzie absorbowanej, aczkolwiek główna zasada jest taka że im mniejsza cząsteczka tym większy jej stopień absorpcji. W przypadku polipetydów, aby uzyskać oczekiwany efekt muszą być one podane dożylnie (jak w przypadku Cerebrolizyny). Alternatywą dla form heptapeptydowych (składających się z 7 aminokwasów) tj. Semax czy Selank i ich pochodnych jest roztwór w sprayu do administracji donosowej.

A co z Noopeptem?

Noopept jest modyfikowanym dipeptydem (związkiem składającym się z dwóch aminokwasów). Taka budowa sprawia, ze jest on łatwiej absorbowany w przewodzie pokarmowym. Część związku, która nie zostanie zaabsorbowana do krwioobiegu zostanie poddana metabolizmowi w wątrobie. Jednak nie wpłynie to na działanie noopeptu, który już przekroczył barierę krew-mózg.

Substancja ta sama w sobie nie jest aktywna biologicznie, a więc jest prekursorem, którego metabolity wykazują działanie na organizm. Badania farmakokinetyczne wskazują, że jego administracja powoduje wzrost endogennego związku nootropowego występującym w tkance mózgowej o nazwie cykloproliloglicyna i to właśnie jej przypisuje się prokognitywny efekt tego dipeptydu. To by tłumaczyło dlaczego pomimo tego, że po dość krótkim czasie nie jest możliwa jego detekcja w osoczu, zmiany w funkcji fal mózgowych są widoczne do 70 minut a efekty są odczuwalne nawet do 4 h od zażycia. Innymi jego metabolitami są fenyloacetyloprolina oraz kwas fenylooctowy a sam Noopept nie jest kumulowany w organizmie.

Skoro tak łatwo jest wchłaniany w układzie pokarmowym to w czym problem?

Twarde dowody

Istnieje publikacja naukowa, która dokładnie ukazuje różnice w biodostępności Noopeptu w zależności od drogi administracji i formy w jakiej została podana.

Badanie przeprowadzano na szczurach, którym podawano dożylnie dawki 5mg/kg oraz dwie formy oralnie – w prostej i w tabletkach w ilości 70mg/kg oraz na królikach w dawkach dożylnych – 10 mg/kg oraz oralnych po 50mg/kg. Następnie badanym zwierzętom pobrano próbki krwi w czasie 5, 10, 20, 30, 45, 60 i 90 minut od podania. Farmakokinetykę określono na podstawie szeregu parametrów m.in stężenie maksymalne (Cmax), czas potrzebny do osiągnięcia stężenia maksymalnego (Tmax), średni czas wchłaniania (MAT), czas połowicznego rozpadu (T1/2), stałą szybkości eliminacji (Kel). Wartoscią charakteryzującą szybkośc wchłaniania substancji i jej absolutną biodostępność jest stosunek maksymalnego stężenia do pola pod krzywą farmakokinetyczną (CmaxAUC0).

Wykres 1 ukazuje krzywe kinetyczne koncentracji noopeptu w osoczu po podaniu dożylnym oraz oralnym formy prostej i w tabletkach u szczurów. Jak mozna zauważyć, stężenie noopeptu w osoczu gwałtownie spada na przestrzeni pierwszych 25 minut i takim oto sposobem nie można wykryć jego niezmienionej formy po 30 minutach od podania. Pierwsze co rzuca się w oczy to znacząca różnica w czasie po jakim występuje maksymalne stężenie w osoczu oraz wartość tego stężenia odnośnie podania dożylnego oraz oralnego. Najmniejsze stężenie i najniższą absorbcję wykazała forma w tabletkach.

Wykres 2 ukazuje te same krzywe kinetyczne w przypadku podania dla królików. Znowu widać najszybsze zanikanie formy niezmienionej w osoczu w przypadku podania dożylnego, której to nie można wykryć już po ok. 28 minutach. W przypadku podania oralnego formy prostej i w tabletkach czas się wydłużył względem badania na szczurach do odpowiednio 75 minut i 90 minut. Formy oralne najwyższe stężenia osiągnęły odpowiednio po 30 minutach dla formy prostej oraz 45 minutach dla formy w tabletkach.

Wnioski jakie można przeczytać w publikacji są następujące: występuje różnica w stężeniu maksymalnym i czasie absorpcji formy prostej i w tabletkach na niekorzyść tej drugiej. Wynika to głównie z formy oraz dodatków w składzie tabletek. Jeżeli chodzi o porównanie podania dożylnego do oralnego, to o ile główne parametry charakteryzujące proces eliminacji są praktycznie takie same, to już bezwględna bioprzyswajalność w formie oralnej różni się ogromnie i wynosi tylko 9,33 +- 1.30% przyswajalności dożylnej, co wskazuje na decydujący wpływ efektu “pierwszego przejścia” podczas podania oralnego i pokonania drogi przez układ pokarmowy – żołądek -> jelita -> wątroba, gdzie jego stężenie znacząco spada zanim osiągnie cel. Dodatkowo króliki w porównaniu do szczurów charakteryzowały się wolniejszą absorpcją formy prostej podanej oralnie co manifestowało się niemal dwukrotnym wzrostem średniego czasu retencji i spadku szybkość wchłaniania substancji. U ludzi ta różnica będzie jeszcze bardziej znacząca.

Ale co z podaniem podjęzykowym?

W administracji podjęzykowej nie ma efektu “pierwszego przejścia”, substancja dyfunduje do sieci naczyń włosowatych i wchodzi bezpośrednio do układu krążenia pomijając skrajne środowisko układu trawienia i układ krążenia wrotnego (tak problematycznego w przypadku Noopeptu). Dodatkowo, gdy jest rozpuszczona w odpowiednim medium, które ułatwia wchłanianie, oraz gdy jest trzymana odpowiednio długo pod językiem, mamy zapewnioną bardzo wysoką bioprzyswajalność i niemal natychmiastowe działanie. A o to nam właśnie chodzi!

Różnice w profilu działania przy różnych drogach administracji

Istnieje wiele przesłanek na temat różnicy w działaniu Noopeptu w zależności od drogi podania. W przypadku administracji oralnej wielu użytkowników relacjonuje przewagę działania przeciwlękowego, podczas gdy podanie podjęzykowe charakteryzuje się silnym działaniem nootropowym. Brak jednak na ten temat jednoznacznych badań naukowych.

Noopept Neurofluid®

Noopept Neurofluid® to roztwór zawierający Noopept (10mg/0.5ml) o bardzo wysokiej bioprzyswajalności i wygodnym użytkowaniu. Buteleczka wyposażona jest w zakraplacz (0.5ml) dzieki czemu możliwe jest dokładne odmierzanie. To absolutna nowość na rynku europejskim. Noopept Neurofluid® znajdziesz w naszym sklepie pod tym linkiem.

Teksty źródłowe

1. S. S. Boiko,1 V. P. Zherdev,1 T. A. Gudasheva,1 R. U. Ostrovskaya,1 S. A. Korotkov,1 and O. Yu. Kravtsova1 – “MOLECULAR-BIOLOGICAL PROBLEMS OF DRUG DESIGN AND MECHANISM OF DRUG ACTION – BIOACCESSIBILITY OF THE NEW DIPEPTIDE NOOTROPIC DRUG NOOPEPT”; Pharmaceutical Chemistry Journal, Vol. 38, No. 12, 2004
2. R. U. Ostrovskaya, V. P. Zherdev, S. A. Korotkov, T. A. Gudasheva, T. A. Voronina, S. B. Seredenin – “Pharmacokinetics of new nootropic acylprolyldipeptide and its penetration across the blood-brain barrier after oral administration”, S. S. Boiko Affiliated with Laboratory of Pharmacokinetics, Institute of Pharmacology, Russian Academy of Medical Sciences
3. Ostrovskaya RU, Mirsoev TK, Romanova GA, Gudasheva TA, Kravchenko EV, Trofimov CC, Voronina TA, Seredenin SB (2001). “Proline-containing dipeptide GVS-111 retains nootropic activity after oral administration”. Bulletin of Experimental Biology and Medicine 132 (4): 959–962.
4. Gudasheva TA, Boyko SS, Ostrovskaya RU, Voronina TA, Akparov VK, Trofimov SS, Rozantsev GG, Skoldinov AP, Zherdev VP, Seredenin SB (1997). “The major metabolite of dipeptide piracetam analogue GVS-111 in rat brain and its similarity to endogenous neuropeptide cyclo-L-prolylglycine”. European Journal of Drug Metabolism and Pharmacokinetics 22 (3): 245–252.
5. Gudasheva TA1, Konstantinopol’skii MA, Ostrovskaya RU, Seredenin SB.”Anxiolytic activity of endogenous nootropic dipeptide cycloprolylglycine in elevated plus-maze test.”Bull Exp Biol Med. 2001 May;131(5):464-6.
6. Ostrovskaia RU, Gudasheva TA, Voronina TA, Seredenin SB. “The original novel nootropic and neuroprotective agent noopept”. Eksperimental’naia i Klinicheskaia Farmakologiia [2002, 65(5):66-72]
7. Kovalenko LP1, Shipaeva EV, Alekseeva SV, Pronin AV, Durnev AD, Gudasheva TA, Ostrovskaja RU, Seredenin SB.”Immunopharmacological properties of noopept.” Bull Exp Biol Med. 2007 Jul;144(1):49-52.
8. Gudasheva TA, et al         The major metabolite of dipeptide piracetam analogue GVS-111 in rat brain and its similarity to endogenous neuropeptide cyclo-L-prolylglycine . Eur J Drug Metab Pharmacokinet. (1997)
9. Boĭko SS, Korotkov SA, Zherdev VP, Gudasheva TA, Ostrovskaia RU, Voronina TA. “Interspecies differences of noopept pharmacokinetics”. Eksperimental’naia i Klinicheskaia Farmakologiia [2004, 67(1):40-43]
10. http://www.wikilectures.eu/index.php/Routes_of_drug_administration,_first-pass_effect